Oslo
Op 1 uur en 45 minuten rijden bevindt zich de hoofdstad van Noorwegen, Oslo.
Oslo is de hoofdstad en grootste stad van Noorwegen. Het is ook de naam van een provincie en gemeente; de gemeente en provincie Oslo overlappen elkaar volledig. Oslo heeft circa 697.549 (2020) inwoners en is gelegen in het zuidoosten van het land, aan het begin van de Oslofjord.
Volgens Noorse sagen werd Oslo gesticht rond 1048 door koning Harald Hardråde. Recent archeologisch onderzoek heeft christelijke begraafplaatsen van vóór 1000 blootgelegd, wat bewijsmateriaal is voor de theorie dat verstedelijking van het gebied rondom Oslo eerder was begonnen.
De oorsprong van de naam Oslo is enigszins onduidelijk. Lo betekent hoogstwaarschijnlijk “luwte” of “haven” en os kan verscheidene betekenissen hebben zoals “pantheons”, “riviermonding” of “helling”. De hoofdstad werd sinds de regeerperiode van Haakon V (1299-1319) voor het eerst permanent door een koning bewoond. Hij begon met de bouw van de vesting Akershus. Een eeuw later was Noorwegen het zwakkere deel in een personele unie met Denemarken, en de rol van Oslo werd verminderd tot die van een provinciaal administratief centrum, met koningen die vanuit Kopenhagen regeerden.
In 1624 werd de stad door een stadsbrand grotendeels verwoest, maar de Deens-Noorse koning Christiaan IV liet de stad iets meer naar het westen herbouwen (dicht bij de vesting Akershus) en hernoemde haar naar zichzelf: Christiania. De naam werd in 1877 naar de officiële spelling in Kristiania veranderd. In 1925 werd de naam naar de oude iets oostelijker gelegen stad weer terug veranderd in Oslo. Het oorspronkelijke Oslo werd van toen af Gamle Oslo of Gamlebyen genoemd.
Toen ik jong was, werd de hoofdstad van Noorwegen niet Oslo genoemd. Het werd Christiania genoemd, maar ergens in de geschiedenis besloten de Noren die mooie naam af te schaffen en het in plaats daarvan Oslo te noemen.
Christiania in 1814, geschilderd door Margrethe Kristine Tholstrup
Als Christiania was de stad begonnen om zijn gestalte als centrum van handel en cultuur in Noorwegen te herwinnen. Het feit dat de Universiteit van Oslo pas in 1811 werd opgericht had een ongunstig effect op de ontwikkeling van de natie. In 1814 werd Christiania een echte stad toen de unie met Denemarken werd beëindigd. Vele bezienswaardigheden werden gebouwd in de 19e eeuw, met inbegrip van het koninklijk paleis (1825-1848), het Storting (het Parlement) (1861-1866), de Universiteit en het nationale theater.
De volgende kunstenaars hebben een deel van hun leven in Oslo doorgebracht: Henrik Ibsen, Edvard Munch, Knut Hamsun en Sigrid Undset. Aan de twee laatstgenoemden werd de Nobelprijs voor literatuur toegekend.
In 1850 nam Oslo van Bergen de positie over als dichtstbevolkte stad in het land.
De centrale ligging van Oslo in het politieke, culturele en economische leven van Noorwegen blijft voor controversie en wrijving zorgen. Verschillende pogingen om te decentraliseren hebben geen merkbare verandering opgeleverd in de laatste eeuw. Continuering van het beleid is een van de belangrijkste oorzaken van de toenemende migratie vanaf het platteland. De bouw van torenflats in het stadscentrum wordt dan ook met veel scepsis ontvangen. Het is de bedoeling dat er vóór 2020 ongeveer 20.000 nieuwe woningen worden gebouwd, wat tot moeilijke en impopulaire beslissingen leidt. Er moeten keuzes worden gemaakt tussen verspreid bouwen of in de hoogte bouwen.
Met enige terughoudendheid is de stad door de jaren heen gegroeid. De traditionele landbouw en vissersgemeenschappen aan de rand van de stad werden langzaam verdreven door explosieve nieuwbouw, omdat de toestroom van nieuwe inwoners in Oslo bleef aanhouden. De neoklassieke stadsflats werden gebouwd tussen 1850 en 1900. Deze overheersen de architectuur rond het stadscentrum, met resten van “het renaissancenet van Christian Quart”, behalve waar de krottenwijken in de jaren 60 werden vernietigd om moderne beton- en glas-laagbouw te construeren.
Aangezien de oude gebouwen zeer duur in onderhoud zijn en niet worden onderhouden, wordt de stad als geheel niet als mooi ervaren, zelfs niet door de eigen inwoners.
Hoewel de meeste bossen en meren in de omgeving van Oslo privébezit zijn, is er grote publieke steun om deze gebieden niet te ontwikkelen.
Rond 1870 werd de stad door de auteur Bjørnstjerne Bjørnson als “de Tijgerstad” beschreven. Deze naam heeft in de loop van de jaren een bijna officiële status bereikt, zozeer zelfs dat tijdens het 1000-jarig jubileum bij het stadhuis een rij met tijgersculpturen werd onthuld. Een ruw beeld van de stad werd geschetst door Knut Hamsun in zijn roman Sult (Honger) uit 1890 (verfilmd in 1966 door Henning Carlsen).
Herdenkingsplaats voor de aanslagen in het centrum van Oslo, begin 2012
Op 22 juli 2011 werd het regeringscentrum van Oslo getroffen door een aanslag met een krachtige autobom die aan acht mensen het leven kostte. Enkele uren later werden op een jongerenkamp van de Noorse sociaaldemocraten op het 40 km ten westen van de stad gelegen eilandje Utøya 69 mensen vermoord. De dader van beide terreuracties is een extremistische Noor, Anders Behring Breivik.
Na tientallen jaren van conservatief-liberaal bestuur werd in 2015 een linkse gemeenteraad gekozen. Sindsdien wordt gewerkt aan plannen om het centrum autoluw te maken en de stadswijken door een fietspadennet te verbinden. In 2019 is Oslo de Groene hoofdstad van Europa.
